Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zawierciu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka Wolak
Protokolant:	sekr. sądowy Justyna Brewka

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2015 r. w Zawierciu

sprawy z powództwa J. R.

przeciwko M. Z. (1), H. P. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. Z. (1) na rzecz powódki J. R. kwotę 4760 (cztery tysiące siedemset sześćdziesiąt) złotych z odsetkami ustawowymi od kwoty 1000 ( jeden tysiąc) złotych od dnia 15.04.2013r.;

2.  zasądza od pozwanego H. P. (1) na rzecz powódki J. R. kwotę 1000 (jeden tysiąc) złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 8.05.2013r.;

3.  zasądza od pozwanego M. Z. (1) na rzecz powódki J. R. kwotę 1760,17 (jeden tysiąc siedemset sześćdziesiąt 17/100) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 617 (sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

4.  zasądza od pozwanego H. P. (1) na rzecz powódki J. R. kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

5.  oddala powództwo w pozostałej części.

Sygn. akt I C 379/13

UZASADNIENIE

J. R. w pozwie z dnia 12.04.2013r. wniesionym przeciwko M. Z. (1) domagała się zasądzenia od pozwanego kwoty 1 000 zł tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z elementów konstrukcyjnych rusztowania typu (...) stanowiących własność powódki wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 12.07.2012r. zawarła z H. P. (1) umowę najmu rusztowania typu (...) P-20 S. w ilości 200 m kw. Umowa ta została zawarta na czas określony do dnia 12.08.2012r. z możliwością przedłużenia. Na poczet zabezpieczenia ewentualnych roszczeń wynikających z umowy H. P. (1) uiścił kaucję w wysokości 2 000 zł, która następnie została zaliczona na poczet umówionej zapłaty. Rusztowanie tego samego dnia zostało wydane. Następnie umowa została przedłużona do 13.09.2012r. Całkowity koszt brutto najmu przedmiotowego rusztowania został ustalony na kwotę 1 920 zł. H. P. (1) na poczet zapłaty z tytułu przedłużenia umowy najmu uiścił zaliczkę 200 zł. Reszta kwoty t.j. 1 660 zł miała zostać wpłacona na konto powódki w dniu 24.08.2012r. Termin ten upłynął bezskutecznie. W związku z tym powódka udała się na miejsce wskazane przez H. P. (1), w którym rusztowanie miało się znajdować. Rusztowania tam nie było. H. P. (1) wskazał następnie, że rusztowania znajdują się w miejscu zamieszkania pozwanego M. Z. (1). Oświadczył również, że pożyczył je w całości pozwanemu. M. Z. (1) na wezwanie powódki do wydania rusztowania zobowiązał się je oddać i w dniu 13.09.2012r. wydał część elementów rusztowania tłumacząc, że wyda resztę po przeprowadzeniu inwentaryzacji własnych rusztowań. Ponieważ pozostała część elementów konstrukcyjnych rusztowania, niezbędnych do używania elementów już wydanych i korzystania z rusztowania jako całości, nie została wydana, w dniu 18.03.2013r. pozwany został wezwany do zwrotu pozostałych elementów oraz zapłaty odszkodowania z tytułu bezumownego korzystania z rusztowania od dnia 13.08.2012r. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

Wydane pozwanemu rusztowanie stanowi jedną całość konstrukcyjną, która może być wykorzystywana zgodnie ze swoim przeznaczeniem jedynie wówczas, gdy jest kompletna. Rusztowanie typu (...) w ilości 200 m kw. stanowiące własność powódki znajduje się we władaniu pozwanego od lipca bądź sierpnia 2012r. Pozwany korzystał z niego bez tytułu prawnego i niewątpliwie od 13.09.2013r. jest posiadaczem w złej wierze. W związku z powyższym powódka poniosła wymierne szkody. Pozwany korzystając bezumownie z rusztowania stanowiącego jej własność nie uiścił żadnego wynagrodzenia, a ponadto wydając powódce tylko część elementów konstrukcyjnych pozbawił ją możliwości wynajęcia rusztowania i dalszego eksploatowania w celach zarobkowych. Pełnomocnik powódki przywołał na tę okoliczność treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9.06.2000r., IV CKN 1159/00 (LEX 52472), w którym stwierdzono, że wynagrodzeniem jest kwota, która ułatwia wierzycielowi osiągnięcie celu gospodarczego polegającego na zrównaniu jego stanu majątkowego do poziomu, który można byłoby osiągnąć, gdyby właściciel z niej mógł korzystać.

Z pozwu wynika ponadto, że korzystając z podzielności roszczenia powódka dochodzi pozwem jedynie jego części. Pozostała część roszczenia będzie przedmiotem dalszych postępowań.

Powódka J. R. wniosła w dniu 8.05.2013r. pozew także przeciwko H. P. (1), domagając się zasądzenia od tego pozwanego kwoty 1 000 zł tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie umowy dotyczącej najmu rusztowania typu (...) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powódki wskazał te same okoliczności, przy czym pozwany H. P. (1) został wezwany do zwrotu pozostałych elementów rusztowania, bądź też alternatywnie do zapłaty równowartości brakujących elementów w dniu 26 września 2012r. Także to wezwanie pozostało bezskuteczne.

Żądanie pozwu uzasadniono tym, że pozwany po wygaśnięciu umowy zawartej między stronami na czas określony, korzystając z rusztowania stanowiącego własność powódki, nie uiścił żadnego wynagrodzenia, a ponadto wydając powódce tylko część elementów konstrukcyjnych pozbawił ją możliwości wynajęcia rusztowania i dalszego eksploatowania w celach zarobkowych.

Także w tym pozwie powódka zastrzegła, że korzystając z podzielności roszczenia dochodzi pozwem jedynie jego części. Pozostała część roszczenia będzie przedmiotem dalszych postępowań.

Następnie w piśmie procesowym z dnia 16 maja 2014r. (k.86 akt) powódka rozszerzyła żądanie pozwu względem pozwanego M. Z. (1) o kwotę 5 500 zł, stanowiącą równowartość zagubionych części rusztowań, opisanych w protokole odbioru sprzętu z dnia 13.09.2012r. podpisanym przez pozwanego.

Zgodnie z postanowieniem z dnia 13 grudnia 2013r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 519/13 sprawę tę połączono do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą sygn. akt I C 379/13 z powództwa J. R. przeciwko M. Z. (1).

Pozwany M. Z. (1) podnosił, że żądanie pozwu jest bezzasadne, bowiem z chwilą, gdy wspólnie z H. P. (1) otrzymali wezwania na Policję, dostarczył potwierdzenie świadczące o tym, że należność z tytułu brakujących elementów, których nie oddał powódce, uregulował na rzecz H. P. (1), z którym się rozliczył. Jego zdaniem należność tę powinien uregulować powódce H. P. (1), gdyż pozwanego nie łączyła z powódką żadna umowa. Używając rusztowania nie wiedział, że stanowi ono własność powódki. (k.25-26 akt) Następnie pełnomocnik pozwanego podniósł, że pozwany nie posiada legitymacji biernej, bowiem działał jedynie jako pełnomocnik swojej żony T. Z., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Budowlane (...), na dowód czego przedstawił zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej oraz pełnomocnictwo udzielone pozwanemu przez żonę. (k.56,63,81 akt)

Pozwany H. P. (1) w swoich zeznaniach potwierdził okoliczności sprawy, na jakie powołała się powódka. Stwierdził, że rusztowania od powódki od razu przewiózł do pozwanego M. Z. (1), chciał na ich podnajęciu sobie zarobić, gdyż nie ma stałych dochodów, utrzymuje się tylko z prac dorywczych, ma problemy finansowe. Czuje się odpowiedzialny za całą zaistniałą sytuację i będzie musiał zwrócić powódce to, czego nie zapłacił, choć nie ma z czego. Przyznał także, że pozwany M. Z. (1) się z nim rozliczył. (k.76-77 akt)

Powódka konsekwentnie podtrzymywała żądanie pozwu w stosunku do obu pozwanych. Wobec stanowiska pozwanego M. Z. podnosiła, że od chwili, gdy dowiedział się, że to ona jest właścicielem rusztowań, stał się posiadaczem w złej wierze i to z nią powinien dokonać wszelkich rozliczeń.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył co następuje:

Okoliczności wskazane w połączonych do wspólnego rozpoznania pozwach oraz twierdzenia powódki J. R. zawarte w jej zeznaniach (k.74-76 akt) znalazły potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Powódka przedstawiła umowy najmu, z których wynika, że w dniu 12.07.2012r. zawarła z H. P. (1) umowę najmu rusztowania typu (...) P-70 S. w ilości 200 m kw. Umowa ta została zawarta na czas określony do dnia 12.08.2012r. z możliwością przedłużenia. Na poczet zabezpieczenia ewentualnych roszczeń wynikających z umowy H. P. (1) uiścił kaucję w wysokości 2 000 zł, która następnie została zaliczona przez powódkę na poczet umówionej zapłaty. Rusztowanie tego samego dnia zostało wydane. Następnie umowa została przedłużona do 13.09.2012r. Całkowity koszt brutto najmu przedmiotowego rusztowania został ustalony w umowie z dnia 13.08.2012r. na kwotę 1 920 zł. H. P. (1) na poczet zapłaty z tytułu przedłużenia umowy najmu uiścił zaliczkę 200 zł. Reszta kwoty t.j. 1 660 zł miała zostać wpłacona na konto powódki w dniu 24.08.2012r. Termin ten upłynął bezskutecznie. (umowy najmu, protokół przekazania sprzętu z dnia 12.07.2012r., k.10-13,15 akt) W związku z tym powódka udała się na miejsce wskazane przez H. P. (1) w P., w którym rusztowanie miało się znajdować. Rusztowania tam nie było. Pozwany H. P. (1) zaczął unikać kontaktu z powódką, przestał odbierać od niej telefony. Miejsce, do którego faktycznie trafiły rusztowania, a więc posesję pozwanego M. Z. (1) w C., ustalono w oparciu o informację uzyskaną od kierowcy A. F., który na prośbę H. P. (1) przewoził te rusztowania od powódki. (zeznania świadków P. S. i B. R., A. F. k.46-48, 57 akt) Powódka w towarzystwie świadków P. S. i B. R. udała się na wskazaną posesję i w pierwszej rozmowie z pozwanym M. Z. (1) udało jej się potwierdzić, że H. P. (1) prawdopodobnie wypożyczone od niej rusztowania przekazał M. Z., lecz pozwany zażądał potwierdzenia tego faktu przez H. P. (1). Po kilku dniach udało się powódce odnaleźć pozwanego H. P., który ostatecznie przyznał, że rusztowania powódki pożyczył w całości pozwanemu M. Z.. Wspólnie udali się do M. Z. (1), który na wezwanie powódki do wydania rusztowania zobowiązał się je oddać. Podczas tego spotkania H. P. upoważnił M. Z. do wydania rusztowania powódce. (oświadczenie z dnia 12.09.2012r., k.17 akt) W dniu 13.09.2012r. pozwany M. Z. (1) wydał część elementów rusztowania tłumacząc, że wyda resztę po przeprowadzeniu inwentaryzacji własnych rusztowań, ponieważ prowadzi wiele prac budowlanych i nie wie gdzie brakujące elementy rusztowania mogą się znajdować. (protokół odbioru sprzętu z dnia 13.09.2012r. k.14 akt, zeznania świadków P. S. i B. R., k.46-48 akt)

Ponieważ pozostała część elementów konstrukcyjnych rusztowania, niezbędnych do używania elementów już wydanych i korzystania z rusztowania jako całości, nie została wydana, w dniu 18.03.2013r. pozwany M. Z. został pisemnie wezwany do zwrotu pozostałych elementów oraz zapłaty odszkodowania z tytułu bezumownego korzystania z rusztowania od dnia 13.08.2012r. Wezwanie pozostało bezskuteczne. (wezwanie do zapłaty z dnia 18.03.2013r. k. 18 akt)

Także pozwany H. P. (1) został wezwany do zwrotu pozostałych elementów rusztowania, bądź też alternatywnie do zapłaty równowartości brakujących elementów w piśmie z dnia 26 września 2012r. Wezwanie to również pozostało bezskuteczne. (wezwanie z dnia 26.09.2012r. k.19 akt sygn. I C 519/13)

W związku ze złożonym przez powódkę w Komisariacie Policji w Ł. zawiadomieniem o przywłaszczeniu należących do niej rusztowań przeprowadzono dochodzenie, które zakończyło się umorzeniem wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego. Z uzasadnienia postanowienia z dnia 2.11.2012r. wynika, że także w tym postępowaniu ustalono, że H. P. (1) wypożyczył rusztowania stanowiące własność powódki pozwanemu M. Z. (1), który następnie w porozumieniu z H. P. (1) zwrócił je powódce. Za brakujące elementy zapłacił H. P., jako osobie od której bezpośrednio pożyczał rusztowania, na co przedstawił stosowne pokwitowanie. Natomiast H. P. (1) oświadczył, tak jak i w toku rozpatrywanej sprawy, że nigdy nie było jego zamiarem przywłaszczenie rusztowań powódki, a z zobowiązań wynikających z umowy na wynajem rusztowań się nie wywiązał z uwagi na problemy finansowe. Zapewniał także, że w najbliższym czasie ureguluje swoje zobowiązania. W aktach dochodzenia znajduje się kserokopia pokwitowania z dnia 16.10.2012r., z którego wynika że H. P. (1) otrzymał od M. Z. (1) kwotę 6 000 zł za dzierżawę rusztowania oraz za brakujące elementy. H. P. zobowiązywał się też do wyjaśnienia sprawy rusztowań osobiście. (akta sprawy Prokuratury Rejonowej w Zawierciu sygn. 2 Ds. 999/12, akta Komisariatu Policji w Ł. sygn. RSD 416/12)

Powyższe okoliczności znajdują potwierdzenie także w zeznaniach samych pozwanych (k.76-79). Pozwany H. P. (1) nie kwestionował obowiązku rozliczenia się z powódką, czuł się odpowiedzialny za zaistniałą sytuację, jednak z uwagi na problemy finansowe i brak stałych dochodów nie był w stanie tego uczynić.

Pozwany M. Z. (1) podnosił natomiast, że nie był w stanie oddać powódce brakujących elementów, bowiem ich nie posiadał, co potwierdziła przeprowadzona przez niego inwentaryzacja. Pozwany wyjaśnił, że korzysta z około 3-5 tysięcy m kw różnych rusztowań. Współpracuje z podwykonawcami i nie jest w stanie ustalić, co się stało z częścią rusztowań powódki. Co roku część rusztowań ginie, dlatego przeprowadza okresowe inwentaryzacje. Ponieważ H. P. (1) twierdził, że musi się z powódką rozliczyć, zapłacił mu 6 000 zł i dlatego uważa, że powódka powinna dochodzić swoich roszczeń wyłącznie od drugiego pozwanego, tym bardziej, że jego z powódką nie łączyła żadna umowa. Pozwany podnosił również, że rusztowania były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez jego żonę T. Z., a on był tylko pełnomocnikiem żony, więc nie może ponosić odpowiedzialności za zobowiązania wynikające z działalności żony. Przyznał jednak, że o tym fakcie powódki nie informował i to on prowadził z nią rozmowy. Także składając zeznania na policji stwierdził, że prowadzi działalność w C., gdyż dysponował notarialnym pełnomocnictwem żony do prowadzenia w jej imieniu wszelkich spraw firmy (pełnomocnictwo z dnia 28.08.2012r.,k.81 akt).

Według twierdzeń powódki wydane pozwanemu H. P. rusztowanie stanowi jedną całość konstrukcyjną, która może być wykorzystywana zgodnie ze swoim przeznaczeniem jedynie wówczas, gdy jest kompletna. Bez brakujących elementów powódka nie miała możliwości dalszego korzystania z rusztowań, przede wszystkim dlatego, że nie zwrócono jej podestów komunikacyjnych. Rusztowanie typu (...) w ilości 200 m kw. stanowiące własność powódki znalazło się we władaniu pozwanego M. Z. (1) od 12 lipca 2012r. Pozwany korzystał z niego na podstawie ustnej umowy zawartej z H. P. (1). Niewątpliwie jednak od 13.09.2012r. był posiadaczem w złej wierze i przyjął na siebie obowiązek zwrotu rusztowań stanowiących własność powódki. Dlatego też powódka rozszerzyła żądanie pozwu w stosunku do pozwanego M. Z. (1) o zapłatę odszkodowania za brakujące elementy. Rusztowania te były nowe. Powódka nabyła je, aby czerpać zysk z ich wynajmowania. W zaistniałej sytuacji została zmuszona do zrezygnowania z prowadzenia zaplanowanej działalności gospodarczej.

Opinia biegłego sądowego z zakresu wyceny nieruchomości, ruchomości i przedsiębiorstw (...) wykazała, że wartość brakujących elementów rusztowania powódki wynosi 3 760 zł. Opinia potwierdziła na podstawie analizy ilości oraz pełnionej funkcji brakujących elementów w stosunku do kompletnego rusztowania, że przedmiotowe rusztowanie bez nich nie może być użytkowane zgodnie z jego przeznaczeniem. Biegły stwierdził ponadto w opinii, że uwzględniając długość okresu wynajęcia oraz wielkość powierzchni rusztowania, określona w umowie najmu cena jednostkowa jego wynajęcia na poziomie 0,30 zł/m kw./dzień, odpowiada rynkowemu poziomowi, jaki panuje na rynku na tego typu usługi. Daje to wysokość odszkodowania z tytułu niemożliwości korzystania z rusztowania przez powódkę na poziomie 60 zł za dzień. (k.114-128 akt)

Roszczenia dochodzone przez powódkę mają charakter odszkodowawczy, przy czym w ocenie Sądu, w stosunku do pozwanego H. P. (1) ich podstawę stanowi art. 471 kc, bowiem ponosi on odpowiedzialność za szkodę wynikłą z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Natomiast w stosunku do pozwanego M. Z. (1) podstawy odpowiedzialności należy upatrywać w normie art. 415 kc, to jest w odpowiedzialności deliktowej.

Jak stwierdziła sama powódka w swoich zeznaniach (k.75 akt), ubiega się od H. P. odszkodowania za okres umowny. Ponieważ jest dwóch pozwanych, nie chciałaby dublować swoich roszczeń. Od pozwanego M. Z. oczekuje zatem odszkodowania za bezumowne korzystanie z rusztowania od 12.07.2012r., a także zwrotu równowartości elementów, których pozwany nie zwrócił. Podczas ostatniej rozprawy pełnomocnik powódki sprecyzował, że żądanie odszkodowania za bezumowne korzystanie z elementów rusztowania ma na celu zrekompensowanie powódce strat związanych z tym, że z rusztowania nie mogła korzystać.

Mając powyższe na względzie Sąd uwzględnił żądanie pozwu w stosunku do pozwanego H. P. (1) w całości. Odpowiedzialność pozwanego z tytułu nienależytego wykonania łączącej strony umowy najmu obejmuje zarówno obowiązek zapłaty należności wynikających bezpośrednio z umowy we wskazanej przez powódkę kwocie 1660 zł, jak i należności z tego tytułu, że pozwany po zakończeniu umowy nie zwrócił powódce kompletnego rusztowania, przez co nie mogąc z niego korzystać powódka poniosła wymierne szkody ustalone przez biegłego na kwotę 60 zł dziennie.

Żądanie pozwu w stosunku do pozwanego M. Z. (1) uwzględniono w zakresie pierwotnego żądania zapłaty kwoty 1000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu w całości. Natomiast żądanie zapłaty odszkodowania za nie zwrócone powódce elementy rusztowania Sąd uwzględnił do wartości ustalonej w opinii biegłego sądowego, której powódka nie kwestionowała, czyli do kwoty 3 760 złotych. Rozszerzone żądanie pozwu nie obejmowało żądania zasądzenia od tej kwoty odsetek. W pozostałym zakresie żądanie pozwu zostało oddalone jako nie udowodnione.

W ocenie Sądu okoliczności na jakie powoływał się pozwany M. Z. (1) wnosząc o oddalenie powództwa w stosunku do niego nie wyłączają jego winy za spowodowanie szkody. Pozwany w dniu 12.09.2012r. zobowiązał się oddać powódce należące do niej rusztowania, czego bezsprzecznie nie uczynił. Fakt, że dokonał rozliczenia z H. P. (1), z którym łączyła go ustna umowa, nie doprowadził do zrefundowania powódce wartości brakujących elementów. Rozliczenie to nastąpiło bez udziału powódki i bez jej wiedzy. Dlatego w ocenie Sądu obaj pozwani, choć z innej podstawy prawnej, ponoszą odpowiedzialność za skutki zdekompletowania należącego do niej rusztowania. Bezskutecznym w ocenie Sądu jest także zarzut, że pozwany nie prowadził działalności gospodarczej, a działał jedynie jako pełnomocnik swojej żony. Pozwany na tę okoliczność powołał się dopiero w toku procesu, powódce okoliczność ta nie była znana. To pozwany prowadził z nią rozmowy i sam zobowiązywał się do zwrotu rusztowań. Odpowiedzialność deliktową ponosi ten, kto doprowadził do zaistnienia szkody, a tą osobą był niewątpliwie pozwany M. Z. (1), a nie jego żona.

Żądanie zapłaty odsetek znajduje uzasadnienie w przepisach art. 455 kc w związku z art. 481 kc.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc i art.100 kpc. Od pozwanych na rzecz powódki zasądzono zwrot kosztów opłat sądowych i kosztów zastępstwa procesowego według stawek minimalnych, przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, ustalonych od zasądzonego roszczenia. Od pozwanego M. Z. (1) na rzecz powódki zasądzono także zwrot kosztów sądowych obejmujących koszt zaliczki uiszczonej na pokrycie kosztów opinii biegłego, bowiem opinia ta była niezbędna przede wszystkim dla ustalenia wartości brakujących elementów rusztowania i potwierdzenia, że bez nich niemożliwe jest korzystanie z pozostałych elementów, które powódka odzyskała.