Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zawierciu

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Zawierciu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Agnieszka Wolak
Protokolant:	sekretarz sądowy Justyna Brewka

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2019 r. w Zawierciu

sprawy z powództwa Kancelaria (...) S.A. w K.

przeciwko P. C.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego P. C. na rzecz powoda Kancelaria (...) S.A. w K. kwotę 1512,50 zł (jeden tysiąc pięćset dwanaście złotych 50/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24.03.2016r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego P. C. na rzecz powoda Kancelaria (...) S.A. w K. kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 916/18

UZASADNIENIE

Kancelaria (...) SA z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od pozwanego P. C. kwoty 1 742,50 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24.03.2016r. wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

Pozew wniesiono w dniu 5.04.2018r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 16.04.2018r. w sprawie sygn. akt VI Nc-e 597208/18 przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Zawierciu, jako miejscowo właściwego do rozpoznania sprawy, wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty.

Po przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego Zawierciu pełnomocnik powoda w piśmie z dnia 18.06.2018r. uzupełnił braki formalne pozwu, zgodnie z art.505 ³⁷ § 1 kpc oraz złożył powołane w pozwie dokumenty. (k.10-25 akt)

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że (...) Spółka z o.o. w W. dokonała w dniu 24 października 2016r. na rzecz Kancelarii (...) Spółki Akcyjnej w K. przelewu wierzytelności przysługującej w stosunku do pozwanego.

O dokonaniu cesji pozwany został poinformowany pismem z dnia 2 listopada 2016r.

Należność dochodzona przez powoda wynika z umowy pożyczki zawartej przez pozwanego z cedentem w dniu 2.03.2016r. na kwotę 1 250,00 zł, za pośrednictwem należącej co cedenta platformy internetowej. Pozwany zgodnie z umową pożyczki – przed wypłaceniem przez cedenta środków pieniężnych w umówionej wysokości na wskazane przez pozwanego konto bankowe - dokonał weryfikacji swoich danych osobowych oraz akceptacji warunków umowy, realizując czynności weryfikacyjne zgodnie z umową ramową pożyczki. Cedent w dniu 2 marca 2016r. wypłacił środki pieniężne zgodnie z zawartą umową pożyczki. Uzgodniona i zaakceptowana przez strony umowy całkowita należność z tytułu umowy pożyczki, którą pozwany zobowiązał się zwrócić wynosi 1742,50 zł. Jednocześnie pozwany zobowiązał się na podstawie umowy pożyczki do jej zwrotu do dnia 23.03.2016r.

W dniu 2 listopada 2016r. powód wezwał pozwanego do dobrowolnego spełnienia świadczenia pieniężnego. Powód dochodzi od pozwanego również odsetek ustawowych za opóźnienie w spłacie pożyczki na zasadzie wyrażonej w art. 481 kc, żądając ich zapłaty od dnia następującego po dniu umownego terminu spłaty pożyczki. Dochodzona wierzytelność jest bezsporna, gdyż pozwany nie kwestionował wysokości swojego zobowiązania wynikającego z zawartej umowy pożyczki, pomimo zawiadomienia drogą pocztową na wskazany przez niego adres. W związku z tym, że pozwany nie spełnił świadczenia w wyznaczonym terminie wniesienie pozwu jest konieczne i uzasadnione.

Na kwotę dochodzoną pozwem składają się: kwota udzielonej pożyczki w wysokości 1250 zł, prowizja za udzielenie pożyczki w kwocie 262,50 zł oraz opłaty dodatkowe za monity telefoniczne i pisemne w kwocie 230 zł. Pozwany nie dokonał żadnej wpłaty na rzecz cedenta.

Pozwany P. C. nie stawił się na rozprawie, nie złożył żadnych wyjaśnień ustnie ani na piśmie, wobec czego w sprawie na podstawie art. 339kpc i art. 340 kpc wydano wyrok zaoczny. Pozwanemu doręczono odpis pozwu i pisma procesowego powoda z pouczeniami osobiście w dniu 19.12.2018r. (k.30 akt)

Postępowanie w sprawie prowadzono w trybie uproszczonym.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył co następuje :

Mając na uwadze brak stanowiska strony pozwanej Sąd ograniczył postępowanie dowodowe do dopuszczenia dowodów z dokumentów przedstawionych przez stronę powodową.

Sąd dopuścił dowód z umowy przelewu wierzytelności z dnia 24.10.2016r. zawartej pomiędzy powodem a (...) Spółką z o.o. w W. wraz z wyciągiem z załącznika nr 1 do umowy, wezwania do zapłaty i zawiadomienia o dokonaniu cesji z dnia 2.11.2016r., umowy ramowej pożyczki, formularza informacyjnego dotyczącego umowy, potwierdzenia przelewu kwoty pożyczki z dnia 2.03.2016r. na konto pozwanego. (k.15-25 akt)

W ocenie Sądu za udowodnione i wynikające z zawartej z pozwanym umowy pożyczki należy uznać roszczenia o zapłatę kwoty 1250,00 zł tytułem zwrotu udzielonej pożyczki oraz kwoty 262,50 zł tytułem ustalonej w umowie prowizji za udzielenie pożyczki, a także żądanie zapłaty dalszych odsetek ustawowych od dnia 24.03.2016r., zgodnie z art. 481 kc.

Zastrzeżenia Sądu dotyczą natomiast żądania zapłaty kwoty 230 zł z tytułu kosztów wezwań do zapłaty.

W ocenie Sądu należało uznać za niedozwolone te postanowienia umowy, które przewidują stałe opłaty za wezwania do zapłaty jak i za windykację, czy też związane z zarządzaniem nieznanym pozwanemu kontem umowy pożyczki, monitorowaniem terminowości obsługi pożyczki itp. Nie ulega wątpliwości, iż powód może dochodzić obok roszczenia głównego także kosztów związanych z wysyłaniem wezwań do zapłaty czy upomnień oraz poniesionych kosztów windykacji. Koszty zastrzeżone w omawianej umowie w § 6.4 nie odpowiadają jednak rzeczywistym kosztom poniesionym przez powoda. Zdaniem Sądu sposób ich określenia, jak i wysokość czyni z tych postanowień klauzulę niedozwoloną.

Stanowisko powyższe jest już ugruntowane w orzecznictwie sądów. Przykładowo Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrokiem z dnia z dnia 16 września 2008 r. w sprawie sygn. XVII AmC 13/08 podobne postanowienia umowne uznał za niedozwolone i zakazał ich stosowania w umowach z konsumentami. Podobnie Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w wyroku z dnia z dnia 28 maja 2012 r. w sprawie sygn. XVII AmC2571/11za klauzule niedozwolone w umowach (...) im. (...). J. z K. w R. uznał postanowienia wprowadzające opłaty za windykację w stałej wysokości. Także Sąd Rejonowy w Zawierciu wielokrotnie prezentował powyższe stanowisko w sprawach wnoszonych przez powoda (sygn. akt I C 160/16, I C 229/16).

Zatem w tej części Sąd oddalił powództwo przyjmując, że te postanowienia umowne stanowią klauzule niedozwolone w rozumieniu art.385 ¹ kc i art.385 ² kc, zaś powód nie wykazał wysokości faktycznie poniesionych z tego tytułu kosztów. Już dość wysoka prowizja w kwocie 262,50 zł za udzielenie pożyczki powinna pokryć w całości koszty obsługi pożyczki, mając na uwadze wysokość udzielonej pożyczki w kwocie 1250,00 zł i okres spłaty przewidziany w umowie na 21 dni.

Stąd zasądzono od pozwanego P. C. na rzecz powoda Kancelarii (...) S.A. z siedzibą w K. łącznie kwotę 1512,50 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24.03.2016r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Na koszty procesu poniesione przez powoda składają się opłata sądowa w kwocie 30 zł, która jest minimalną opłatą sądową oraz koszty zastępstwa procesowego od zasądzonego roszczenia w kwocie 900 zł, zgodnie z wnioskiem strony powodowej zawartym w pozwie.

W pozostałym zakresie powództwo jako bezzasadne zostało oddalone.

Na podstawie art.333 § 1 pkt.3 kpc wyrokowi w części zasądzającej nadano rygor natychmiastowej wykonalności.